De afgelopen dagen is er heel wat te doen geweest rond Nathalie Lubbe Bakker, een Belgische barvrouw in New York. Ze had namelijk op haar weblog geschreven over een bezoek van minister Pieter De Crem en zijn gezelschap aan de bar waar zij werkte: volgens haar was De Crem dronken en één van diens medewerkers zou haar verteld hebben dat de trip naar New York eigenlijk nutteloos was omdat de mensen waar De Crem mee zou vergaderen eigenlijk in Geneve zaten, en dat ze dit voor de afreis al wisten.
Korte tijd later werd ze door haar baas op staande voet ontslagen, meldt ze op haar blog, onder de titel 'freedom of speech in 2008'. Het ontslag zou er gekomen zijn na contacten van de woordvoerder van De Crem met de baas van het café in kwestie, hoewel dit door die woordvoerder wordt ontkend in De Standaard.
Of het nu waar is of niet dat De Crem of zijn woordvoerder achter het ontslag zitten doet er voor mij niet toe: als ik de baas van het etablissement in kwestie was zou ik haar ook hebben ontslagen. Van je personeel mag je enige discretie verwachten als het gaat over klanten, wat ook de precieze bedrijfsactiviteiten zijn.
In mijn eigen job heb ik bijvoorbeeld toegang tot heel wat informatie over onze klanten en hun blogs, en daar zitten ook politici bij. Maar als ik hier zou beginnen bloggen over welke politicus welke reacties modereert, of welke kladberichten ze hebben klaarstaan of welke geheime blogs ze hebben draaien, ik zou snel op straat staan, en terecht. Zelfs als ik op die manier informatie naar buiten breng over corruptie en inefficiëntie met belastingsgeld.
DISCLAIMER: Ik ben momenteel niet op de hoogte van enige corruptie of geknoei met overheidsgeld door wie van onze klanten dan ook.
Een baas moet op de eerste plaats aan zijn klanten denken, en als je niet meer op café kan gaan zonder je zorgen te moeten maken over bloggend personeel dan is dat nefast voor het bedrijf, punt andere lijn. Met freedom of speech heeft dit niets te maken. Trouwens, Nathalie Lubbe Bakker is nog altijd free om haar speech te uiten, want haar blogbericht staat nog steeds on-line.
Freedom of Speech wil immers niet zeggen Freedom from Consequences. In de strikt Amerikaanse context slaat Freedom of Speech zelfs enkel maar op overheidsbeperkingen op het uiten van meningen. En haar baas is duidelijk niet de overheid.
Moet je dan als personeelslid maar zwijgen als je vaststellingen doet omtrent verspillen van overheidsgeld of corruptie? Zeer zeker niet. Maar er zijn andere manieren om naar buiten te komen, zonder je werkgever in verlegenheid te brengen. Een anonieme tip, doorsluizen van info aan de oppositie, journalisten contacteren... Als de informatie dan later op een andere manier 'ontdekt' wordt, heeft je baas je niets te verwijten en heb je toch je burgerplicht vervuld.
Dus neen, ik ga geen lid worden van deze Facebook groep.
Update: Nog even toevoegen dat als de informatie over de nutteloze trip naar New York inderdaad ook klopt, ik als 'baas' (lees: burger in een democratie) ook niet zou aarzelen om de minister te ontslaan. Parlementaire vragen, en niet over het bar-incident maar over de agenda van de minister in New York!
