Onze tuin vertoont al jaren hobbels en kuilen in het gazon, naast een heleboel mosplekken. Omdat we binnenkort enkele familiefeesten plannen te houden op datzelfde gras gingen we iemand laten komen om de boel eens grondig glad te trekken en opnieuw in te zaaien.
Greet vond iemand die het kon doen en de man kwam een paar weken geleden eens kijken. Hij zei dat het geen probleem was, alleen dat strookje beton van vijftien centimeter breed en een meter of twee lang moest weg, of zijn machine zou problemen hebben. Nu had ik dat strookje ook al wel eens opgemerkt bij het gras maaien, maar echt veel aandacht had ik er nooit aan besteed. Waarschijnlijk iets van de vorige bewoners, resten van een sierfontein, beerput of mazouttank?
Enfin, omdat het er toch uit moest, eerst maar eens met een spade peilen hoe lang dat muurtje eigenlijk was. Tiens, een hoek! En nog één! En nog één. Ah, een rechthoek van zes, zeven meter op dik anderhalf, begot! Uitgraven dan maar... en wat bleek:

Zowaar een plonsbad/vijvertje van zeventig centimeter diep! Maar echt bruikbaar was het ding niet meer: dat oranje ding dat daar boven het water zweeft is de telefoonkabel die naar ons huis loopt. Men had er zelfs netjes twee V-vormige inkepingen voor in de wanden gehakt.
Tijd dus voor het nodige kap en breekwerk. Eén drilboorbeitel heb ik er kapot op gekregen, maar alle vier de muren gingen er uiteindelijk aan net als een kwart van de bodemplaat. De rest van de bodem hebben we met een boor doorzeefd met gaten, dat ging iets makkelijker.

Ook meteen maar even een container laten komen voor het puin (we hadden van eerdere werken nog een ander puinhoopje liggen, dat kon dan meteen ook mee). En in die container ook maar gelijk vijf kubieke meter aarde laten leveren om de plaats van het weggekapte beton in te nemen en al wat andere gaten in de tuin te vullen.
En dit alles zonder te de telefoonleiding te beschadigen! Deze blogpost gaat er straks zelfs doorheen, als alles goed gaat.
Ondertussen is de meneer met zijn machine ook langsgeweest en ziet onze voortuin er nu zo uit:

En nu maar wachten op gras!