Ik zal hier normaal niet zo snel een boekbespreking zetten, maar voor dit boek maak ik een uitzondering, gewoon omdat ik het zo goed vond. "Jennifer Morgue" is een vervolg op "The Atrocity Archive", en daarom is het mischien best als ik eerst even de wereld schets waarin het boek zich afspeelt.
Stel dat magie echt bestaat, maar dat het eigenlijk een vorm van extreme wiskunde is, en dus beheersbaar en bestuurbaar met computers. Stel dat de Britse geheime dienst hier achter kwam tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen men voor het eerst computers begon in te zetten om vijandelijke codes te kraken. Stel dat men dit alles uiterst geheim heeft gehouden en dat een officiëel niet bestaande dienst is opgericht om het land en de mensheid te beschermen tegen alle occulte en magische bedreigingen en tegelijk ervoor te zorgen dat dit alles niet uitlekt.
Welkom in de wereld van Bob Howard, een IT geek die per ongeluk een wiskundig bewijs ontdekte waardoor hij door The Laundry (het agentschap in kwestie) wordt opgemerkt en gedwongen werd om dienst te nemen. Wat volgt is een reeks avonturen die een mix vormen van kantoorintriges, het leven zoals het is: ambtenaren, horror, magie, internationale spionnage en IT problemen.
(Over IT wordt in de inleiding overigens gezegd dat de gelijkenissen met magie treffend zijn: het veld wordt beheerst door specialisten die allerlei occulte formules neerschrijven die exact juist moeten zijn, want het kleinste foutje kan enorme gevolgen hebben. Meestal hebben de chefs en bazen ook geen idee van hoe het allemaal precies werkt, wat hen een makkelijke prooi maakt voor bedriegers, goochelaars en andere marketeers en consultants.)
Wat me vooral aansprak (naast de vlotte vertelstijl, de leuke intriges en het verweven van het verhaal met bestaande, echte gebeurtenissen) was het realisme van het IT-gebeuren in het boek. Ja, er wordt gehackt en er worden technische dingen gedaan met computers, maar zonder Hollywood-achtige gimicks. Vista vs. XP, keyloggers, IP tracking, Slashdot lezen, pizza eten, tetris spelen op een Treo, dodelijk vervelende PowerPoint presentaties: het zit er allemaal in. Op een bepaald moment onthult Bob Howard zelfs dat zijn 'middle initials' O.F. zijn, en dit midden in een hack-sessie om iets grondig te saboteren. Als je die referentie 'hebt' dan ben je ongetwijfeld een echte geek en is dit boek een aanrader.
Specifiek over Jennifer Morgue kan ik nog zeggen dat er een stevige laag Bond-pastiche over het geheel wordt gegoten, compleet met evil supervillain, mega-jacht en vodka-martini's in een exotisch casino, en dat dit alles zelfs een rol speelt in de plot, wat het allemaal nog leuker maakt. Charles Stross (de auteur) heerst!
